मुगलान जादैछु म रेलै चडेर

आदित्य लिम्बू 

अतितको दिन सम्झी हास्न सकिएन
 स्वार्थी रहेछ दुनिया यो बुज्न सकिएन
कति सारो निस्टुरी यो समयको खेल
बिस्वासको खेति माथि हुनगयो झेल