मुहार धुन पानी होइन आसुले नै पुग्यो
हिड्दा हिड्दै बिच बाटोमा खुशीहरु टुट्यो
कता जाउ कता नजाउ परीसक्यो साँझ
अन्धकार जीवन भित्र हराए म आज
हासिरथे रमाइकन हासो मेरो लुट्यो
पलाएका आशाहरु अनायसै सुक्यो
मन मेरो रित्ती सक्यो केही छैन भर्न
आज किन यस्तो भयो सकियन मर्न
पिर ब्यथाले अघाइ सके जिउन मलाई पुग्यो
चोटै चोटको धारहरुले आज मुटु दुख्यो
आदित्य लिम्बु
No comments:
Post a Comment